Home sweet home

Maandagavond konden we gewapend met een stel matrassen en donsdekens van IKEA in ons huis trekken. De dagen nadien hadden we veel werk met verder dringende huisraad aankopen, meubels in mekaar steken, en een hoop administratie die bij een verhuis komt kijken.
Het is nog een beetje kamperen, want de zeecontainer uit Belgie moet nog arriveren (volgende week donderdag). Het bevalt ons zeer goed in het huis. Er is genoeg ruimte, een hoop ingemaakte kasten en vooral een zeer aangename tuin die een paradijs is voor vogels. De kinderen hebben al veel vogels leren herkennen en het is grappig om Korneel 'Kookaburra' te horen zeggen, terwijl hij eigenlijk nog niet zo'n ruime woordenschat heeft.
Er wonen veel kinderen in de buurt, er zijn dus een hoop potentiele speelkameraden. We zijn al eens op bezoek geweest bij de vriendelijke buurvrouw die 4 kinderen heeft. Lore kon het meteen goed vinden met de 2 meisjes van 10 en 12 jaar, dat belooft.
Het huis is wel totaal niet geisoleerd en heeft geen centrale verwarming, zoals de meerderheid van de huizen hier. Australie in de winter is dus niet voor koukleumen, maar dat zijn we gelukkig niet. We kijken natuurlijk wel uit naar de lente en de zomer, vooral om een frisse duik te kunnen nemen in het lonkende zwembad!

Road trip

Tijdens zijn eerste werkweek in Queensland kreeg Erik zijn bedrijfswagen, maar dat beest moest nadien natuurlijk in Wollongong geraken. Om het aangename aan het nuttige te koppelen en de lange reis van 900 km wat te breken, maakten we er een road trip van 3 dagen van.
De eerste dag was meteen een voltreffer. We stopten in Woolgoolga aan een zeer mooi strand waar je in de verte soms walvissen kan zien (zagen we jammer genoeg niet). Een toeristisch foldertje maakte gewag van een mooie wandeling naar een waterval door het regenwoud, dat konden we uiteraard niet laten liggen. Het deed goed nog eens in het regenwoud te zijn, compleet met dikke wurgbomen, lianen en hangende hertshoornvarens. Het wandelingetje duurde langer dan voorzien aan het tempo van de kids en het werd bijna donker. Ik zette er stevig de tred in met Korneel in de rugzak en mijn hart maakte een sprongetje toen ik bijna op een slang trapte die het pad overstak! Het was een ferm exemplaar van 1m lang, bij bevraging achteraf bleek het om een carpet python te gaan (gelukkig niet giftig).
De dag nadien bezochten we onderweg een zoo waar de kindjes naar hartelust de kangeroes mochten eten geven en een koala aaien. Dat vonden ze de max natuurlijk. ' s Avonds sliepen we in een 'country lodge' op een gigantisch domein. De wilde wallabies huppelden daar gewoon rond de vijver en we leken ons in de jungle te bevinden met het gekrijs van alle vogels.
En zo kwamen we uiteindelijk aan in Sydney waar we uitgebreid gingen shoppen in de IKEA (ja,die bestaat hier ook, compleet met gehaktballetjes en al!) zodat we in ons huurhuis konden trekken.

Moreton Island

Gisteren een leuk dagtripje gedaan met de kinderen naar Moreton Island. Wat stond er zoal op het programma: boottocht naar het eiland (Korneel zeer enthousiast, was weer veel waaw en wow), pelikanen kijken op het strand, helikopter-workshop, begeleide wandeling met info over de vogels van het eiland (ook de kinderen vonden het interessant dankzij de uitgedeelde verrekijkers), grachtjes graven en laten vollopen met water samen met enkele Chinese vriendjes, een dutje doen in het zand, ijsje likken, kookabarras kijken. Hoogtepunt van de dag en een onvergetelijke ervaring was het mogen visjes geven aan wilde dolfijnen die iedere dag het eiland bezoeken bij valavond! Een beetje koud voor Lore die tot aan haar borstkast in het water stond, maar dat schrikte haar helemaal niet af. Ook voor de dolfijnen zelf was ze helemaal niet bang. Zonder aarzelen gaf ze haar visjes af aan de grootste dolfijn. Ze was helemaal in de wolken en vertelde in geuren en kleuren achteraf aan papa wat ze had meegemaakt.

(Een filmpje van het dolfijnen voederen volgt later nog, maar kunnen we nu nog niet op de blog zetten bij gebrek aan software die nog met de container moet toekomen)

Queensland

Deze week is Erik beginnen werken, en voor mij (Tine) en de kids is het vakantie. Het begon al goed bij aankomst zondag. We werden opgewacht door de baas van Erik en zijn vrouw en hun 3 dochters. Zij namen ons mee naar een vriend die een huisje heeft in de achterliggende heuvels van de Gold Coast met een gigantische tuin/bos. Voor de kinderen was dit een ongelooflijk leuk speelterrein natuurlijk en Lore spotte haar eerste kangeroe in het wild, en fier dat ze was! We mogen deze week vrij beschikken over het huis van de vrouw van de baas, terwijl het gezin in hun ander huis woont. Het is een enorm groot huis, een beetje zoals de Amerikaanse huizen. Daar bij vergeleken is ons huis in Corrimal een zeer bescheiden stulpje. Er is hier zeer veel speelgoed voor de kinderen om te ontdekken een een trampoline in de tuin, dus ze amuseren zich goed. Ikzelf ben wel nieuwsgierig naar de regio nu we hier toch zijn, dus morgen doen we een boottrip naar Moreton Island.

Vliegtuig naar Queensland

De kids hebben nog maar een dikke week geleden voor het eerst in hun leven gevlogen, en afgelopen zondag gingen we alweer het vliegtuig op naar de Gold Coast in Queensland. Erik start deze week met zijn nieuwe job en moet daarvoor eerst naar het hoofdkantoor in Helensvale (buurt van Brisbane) om zijn bedrijfswagen op te halen en al een aantal tanks te testen. De rest van de familie was ook uitgenodigd om kennis te maken dus daar zeiden we geen nee op. Korneel was de meest enthousiaste passagier van de vlucht. In tegenstelling tot onze eerdere vluchten, hadden we nu wel window-seats en Korneel riep de hele tijd 'wow' bij het opstijgen en landen tot hilariteit van de andere passagiers.

Huis gevonden!

Na een week intensieve huizenjacht hebben we een huurhuis naar ons goesting gevonden. Het huis is in Corrimal, 7 km ten noorden van Wollongong. Het is op wandelafstand van de winkels van Corrimal, de bib en 'community centre' en de lagere school. Het strand is een fietstripje verwijderd (3km). Het huis heeft een gezellig tuintje met zwembad (!), 5 slaapkamers en 2 badkamers. Dit lijkt misschien enorm groot, maar het zijn kleine kamers, maar voor ons wel handig om bezoek uit Belgie te kunnen ontvangen. We hebben de sleutel al, maar moeten nog wat bedden/matrassen en een eettafel aankopen voor we er in kunnen wonen.

Huisdiertjes

Onze huisdiertjes worden steeds stoutmoediger...

Zonsopgang

Ik (Tine) ben praktisch iedere morgen al opgestaan om van de zonsopgang te genieten. Ik hou van dit magische moment, met de oranje tinten, het zachte licht en de vogels die op zijn actiefst zijn. Ik ben lang niet de enige die zo vroeg uit de veren is. Ongelooflijk hoeveel Australiers er op dat moment van de dag al aan het joggen, wandelen, fietsen, zwemmen (!) en surfen zijn. Een ochtendmens als ik, voelt zich hier thuis!

Erik 34 jaar!

Gisteren vierde Erik hier zijn 34e verjaardag. Het weer was 's ochtends wat minder, maar dat hield hem niet tegen om zijn mountainbike op te springen om de Bulli pas op te fietsen en af te dalen langs mooie bushpaadjes tussen eucalyptusbomen en boomvarens. De rest van de dag was een familiedagje: nog eens picknicken (ja, we passen ons vlot aan ;-), speeltuintjes, naar de surfers kijken, zwemmen in het binnenzwembad (de Australische ijsberen die ook in de winter zwemmen, doen we voorlopig niet na), Botanical Gardens in Keiraville. We sloten de dag af met -hoe kan het anders- een heerlijk Thaise maaltijd. Op culinair vlak halen we hier ook ons hartje op hier. Er zijn letterlijk tientallen Aziatische restaurantjes waar je voor een appel en een ei zeer lekker en authentiek kan eten.

Vogelparadijs Australie

Hier in het tourist park waar we verblijven, vliegt het werkelijk vol met papegaaien; witte kaketoes, roos/grijze galah's, en ook deze schattige regenboogparkieten. Deze laatste zijn helemaal niet bang en komen ons vaak een bezoekje brengen op ons terras. De kindjes vinden dit super natuurlijk, maar ook wij zijn vogelliefhebbers en halen ons hartje op. Wat voor moois zagen we hier nog rondfladderen de afgelopen dagen: pelikanen, witte reigers, scholeksters, witte ibis, sternen met knalrode pootjes en snavel, paarse waterhoenen, en nog een favoriet -alleen al voor zijn naam- Willy wagtail (kwikstaart). Dries, we hebben al vaak gedacht dat het hier een paradijs zou zijn voor jou, je zal ons toch eens moeten komen opzoeken ;-)

Onze eerste picnick

Afgelopen weekend spraken we voor de eerste keer af met Peter, een Belg die in Wollongong woont, zijn Australische vrouw Suzanne en dochtertje Annabel (exact even oud als Korneel, op 1 week na; je ziet hen samen op de foto). Zij stelden voor om samen te picknicken en zo leerden we meteen een Australische gewoonte kennen: winter of zomer, mensen spreken hier af om samen te gaan picknicken of te barbequen op een publieke BBQ-plaats. Zoveel mogelijk buiten zijn, dat is het idee dat erachter steekt, en daar kunnen wij ons absoluut in vinden! Suzanne begrijpt niet goed waarom we dat in Belgie niet ook doen, je kan op die manier ook gewoon heel gemakkelijk afspreken zonder veel organisatie. We konden haar vertellen dat Marokkaanse en Turkse families in Belgie dit wel doen, maar bij de Vlamingen zit dit blijkbaar niet ingebakken in de cultuur (en het onvoorspelbare weer zal er ook wel voor iets tussen zitten...)

Winter?

We hadden voordien een beetje schrik om net in volle winter te arriveren in Australie, maar we kunnen haast niet geloven dat het hier winter is! Het was hier de afgelopen 2 dagen 16 a 18 graden en meestal zonnig, daar kunnen we wel mee leven! De kindjes vinden het hier heel leuk, dat moet haast wel met het strand op 50m van ons vakantiehuisje, de rondvliegende papegaaitjes en de vele speeltuintjes.

Gearriveerd!

Foto van het uitzwaaicomite (zie ook tekstbericht 'gearriveerd')

Gearriveerd!

Donderdagavond 8 juli 2010 zijn we gearriveerd in het land van Oz! Het was een hele trip, maar het is wel heel goed verlopen, beter dan we verwacht hadden met 2 kleine kinderen.
Het begon al goed bij de check-in. We hadden heel veel bagage bij. Enkel onze koffers wogen al 90 kg (terwijl we officieel maar 80 kg mochten meenemen volgens het ticket) en dan hadden we nog een mountainbike, een fietskar en 2 autostoelen bij ! Er werd zelfs niet gevraagd hoeveel deze wogen, het mocht allemaal gratis en voor niets mee!
Nadien werden we uitgezwaaid door een heus afscheidscomite; onze ouders natuurlijk, zus An & David, zus Maddy en de 3 kids, nonkel Rik en nicht Nele en onthaalmoeke Mieke met maar liefst 10 kids!
Het was een emotioneel afscheid natuurlijk, maar gelukkig waren de kindjes er toch niet teveel van overweldigd.
De eerste vlucht naar Abu Dhabi duurde 6 uren. De kids waren onder de indruk van hun eerste vliegervaring en amuseerden zich heel goed, vooral met de kindjes die voor ons zaten. Nadien volgden nog 14 uren naar Sydney. Mama en papa hebben niet al teveel kunnen slapen, maar de kindjes gelukkig wel. Zo ging dat uiteindelijk vrij vlotjes.
Bij aankomst in Sydney even pech, want er was 1 koffer niet toegekomen. Deze bleek zich nog in Abu Dhabi te bevinden en krijgen we hopelijk binnenkort terug. Achteraf gezien bleek dit nog een geluk bij een ongeluk want onze twee bagagetrolleys waren al overvol en die laatste tas zou er niet meer bijgeraakt zijn! Er was hier immers geen uitzwaaicomite meer om ons te helpen met alle bagage.
Het werk van Erik had een busje geregeld om Tine en de kindjes met alle bagage naar Bulli te brengen en Erik vond gelukkig de weg met zijn huur(bedrijfs)wagen.
In ons vakantiehuisje waren alle bedjes mooi opgemaakt en konden we spoedig in bedje kruipen.

Bijna zover!

Nog 2 keer slapen en we zitten op het vliegtuig naar Australië! De afgelopen weken en maanden zijn enorm druk geweest: onderhandelingen met toekomstige werkgever van Erik, (werk)visa voor Australië regelen, een hoop papierwerk in België, prospectietrip ter plaatse in mei, onze inboedel opsturen met een zeecontainer (zie foto), de rest van onze inboedel stockeren, huis voorbereiden voor verhuur (huurder zoeken, klusjes, grote kuis) en natuurlijk afscheid nemen van iedereen. Eens in Australië, zullen we eens goed moeten uitrusten...