Omgangstaal

Australiërs zijn heel open en spreken je gemakkelijk aan. Deze openheid merk je ook in de omgangstaal. In de supermarkt kan je niet de kassa voorbij zonder het verplichte 'gesprekje' als volgt: 'How are you?', 'Good thanks, how are you?', 'Good thanks' en gewoonlijk volgt er nog iets in de zin van 'How has your day been so far?' Dit is wel wat wennen in het begin, maar eigenlijk wel aangenaam. Aan de telefoon net hetzelfde. Je kan niet van wal steken voor de uitwisseling van 'How are you's' zelfs al heb je die persoon een half uur ervoor nog gezien (en weet je dus al hoe het met hem of haar gaat).
Het grappigste vind ik nog de aansprekingen. Je wordt hier door wildvreemden aangesproken met 'Love', 'Darling', 'Sweetie', 'Doll'. Dan kan je je toch niet voorstellen in Belgie, dat de mevrouw achter de kassa 'liefje',  'schatje', 'zoetje', of 'popje' tegen je zegt! Ik ben deze aansprekingen al een tijdje aan het observeren en tot het besluit gekomen dat het niet enkel oudere dames zijn die me zo aanspreken, maar ook vrouwen die jonger zijn dan mij of mannen. Gisteren sprak de 20-jarige mannelijke kassier in de Aldi een bejaarde dame aan met 'Love'!