Het Great Barrier Reef stond al jaren op ons verlanglijstje. Acht jaar geleden waren we in Cairns tijdens onze fietswereldreis, maar toen beletten stormweer en geldgebrek ons om de trip naar het rif te maken. Ondertussen wonen we in Queensland en is het zuidelijke gedeelte van het Great Barrier Reef eigenlijk niet zo ver weg (naar Australische normen). Oma en opa zagen het zeker zitten om een weekendje op de kindjes te passen, dus konden we nog eens met ons tweetjes op avontuur. Op vrijdag reden we naar Hervey Bay en zaterdagochtend kon het avontuur echt beginnen, want een klein propellorvliegtuigje bracht ons naar Lady Elliot Island. We zaten vlak achter de piloot en konden dus alles heel goed zien, heel spannend allemaal! Het vliegtuig circelde eerst rond het eiland voor de landing zodat we de koraalriffen en lagune al vanuit de lucht konden bewonderen. De landingsbaan was gewoon een stuk gras en er stond een stevige wind, geen sinecure om te landen dus. Het vliegtuig moest helemaal schuin landen en het werd een vrij hobbelige landing, het adrenalineniveau ging alleszins naar omhoog bij de passagiers ;-)
Het eiland zelf is een 'coral cay', simpel gezegd een hoop aangespoeld koraal. Je zit dus werkelijk op het rif en kan gewoon snorkelen vanaf het strand, we zagen zelfs een schildpad voorbij zwemmen op 1 meter van het strand! De onderwaterwereld was wonderlijk. Bij hoogtij konden we snorkelen in de lagune, een ondiep koraalrif dat bij laagtij zelfs gedeeltelijk boven water steekt, met glashelder water. Ideale condities dus om het onderwaterleven van heel dichtbij te observeren. Al snorkelend zagen we daar visjes in alle kleuren en maten, zeesterren en zeekomkommers, tientallen zeeschildpadden, rifhaaien, een grote octopus, twee 'tawny nurse sharks' die aan het rusten waren onder een rots. De dieren waren ook helemaal niet schuw, de schildpadden bijvoorbeeld vonden het helemaal ok dat we een eindje met hen meezwommen en zelfs dat we over hun schild aaiden.
Bij laagtij konden we snorkelen aan de andere kant het eiland, waar het rif zich dieper bevond. Ook dat was heel erg cool, en onze ontmoeting met een reuzevis, een Giant Queensland Grouper, was zeker een hoogtepunt. Net als kunnen zwemmen tussen een gigantische school Big Eye Trevally's (grote zilveren vissen). We zagen jammer genoeg geen manta rays tijdens het snorkelen, bij het vertrek zagen we wel eentje vanuit het vliegtuig.
Naast de onderwaterwereld is Lady Elliot ook beroemd (of berucht?) voor zijn zeevogels. Die zijn massaal aanwezig, hun uitwerpselen zorgen trouwens voor nutriënten zodat het eiland gevormd kon worden. Allemaal leuk en aardig, alleen de 'mutton birds' konden we minder appreciëren, het gehuil dat die 's nachts produceren is onvoorstelbaar! We vonden een goede omschrijving in een vogelboek: 'Any person foolish enough to spend nights in the vicinity of breeding colonies of mutton birds invites temporary insanity. The raucous moaning, crooning, screaming are just a warm up for the hysterical mating crescendos which burst out in nightmarish mayhem'.
Voor wie interesse heeft:
http://www.ladyelliot.com.au/eco/default.asp
Nota: de onderwaterfoto's van de collage zijn geplukt van het internet want wij hebben geen onderwatercamera, maar het zijn wel allemaal afbeeldingen van vissen en zeedieren die we in het echt gezien hebben.
No comments:
Post a Comment