Halloween

Halloween vandaag...

Naar de 'grote' school

In Wollongong was het vandaag groot feest voor alle kinderen die volgend schooljaar - dat is hier 1 februari- naar de 'grote' school gaan. Dat konden we niet missen natuurlijk, want ons meisje is ook een 'school starter' (en dat heeft ze nu ook officieel bevestigd gekregen met een hoedje). Het heeft trouwens wat voeten in de aarde gehad om haar in te schrijven in een basisschool. Je wordt normaal gezien geacht je in te schrijven in de lokale school van de wijk waar je woont. We hebben echter al wat negatieve geluiden gehoord over onze lokale school, dus zagen dat niet helemaal zitten. Ik kon haar gelukkig inschrijven in een andere 'out-of-area'-school, die maar 2 km van ons huis is (Fairy Meadow-school). Die school heeft heel wat ervaring met kindjes die Engels als tweede taal hebben, want er zitten heel wat kindjes van buitenlandse ouders die studeren of werken aan de unif van Wollongong. Ze doorliep daar al 4 voormiddagen school-orientation in september en we kregen een zeer positieve indruk van de school. Onlangs begonnen we toch terug te twijfelen, omdat haar beste vriendinnetje Isabella en heel wat andere vriendjes van haar preschool naar East Corrimal school gaan (niet geheel onlogisch, want vlakbij de preschool). Samen in de klas zitten, zou de overgang vergemakkelijken natuurlijk. Het heeft echter niet mogen zijn. Hoewel we aanvankelijk een afspraak kregen om onze motivatie toe te lichten bij directie, werd die een uur voordien afgebeld omdat de school zogezegd 'vol' zit!
Gelukkig is Lore een heel sociaal meisje en zal ze wel snel nieuwe vriendjes maken. En uiteindelijk heeft ze dan dubbel zoveel vriendjes :-) En naar Fairy Meadow kunnen we via rustige straatjes fietsen, ook niet onbelangrijk!

Fietsplezier

De laatste tijd heb ik bijna steeds de bedrijfswagen van Erik ter beschikking, want hij werkt ofwel thuis of is op verplaatsing met het vliegtuig zoals nu (in Arnhem land, Northern Territories). Een mens maakt het zich dan al snel gemakkelijk om toch de auto te nemen, maar eigenlijk is de fiets veel leuker en beter voor mijn conditie (met 2 kinderen in de fietskar tellen die km's voor meer!). Het is wel dubbel hoor. Er wordt hier niet zoveel gefietst, enkel recreatief op het kustfietspad, dus zijn er geen fietspaden op de gewone wegen. De eerste 2,5 km zijn dus niet zo gezellig, maar eens ik het kustfietspad bereik, is het puur genieten. En op de fiets is er altijd wel wat te zien of te beleven, zoals deze poserende pelikaan.

Kleutertijd in Oz

Ik ben een grote voorstander van kleuteronderwijs, dat staat buiten kijf. Hier in Australie gaan de 3-4 jarigen naar preschool, wat heel vergelijkbaar is met de Belgisch kleuteronderwijs (maar wel betalend). Het is hier echter niet de gewoonte om de kinderen iedere dag naar preschool te laten gaan, gewoonlijk gaan ze 2 à 3 dagen/week. Dat vond ik eerst wat raar, maar eigenlijk heeft het ook wel zijn voordelen. Er is hierdoor naast de preschool vanalles te doen in de week om de kids kwaliteitsvolle tijd te bieden. Zo zijn er de playgroups waar mama's en oma's samenkomen met hun kids om ze te laten spelen samen (zie fotocollage). Daarnaast heb je nog een waaier van georganiseerde activiteiten in de week: zwemschool, artschool, storytime in de bib voor de 4-5 jarigen en ook toddler-time voor de 2-3 jarigen (met rijmpjes, liedjes en korte verhaaltjes). En daarbuiten blijft er nog veel tijd over om naar het strand te gaan of naar de speeltuin of de natuur in te trekken. Kleuters hebben het dus nog zo slecht niet in Oz... (maar voor de mama' s is het niet evident om te gaan werken)

Lore fietst

Lore kon in Belgie al fietsen zonder steunwieltjes op de fiets met ballonbandjes bij oma kip, maar op haar eigen fiets wou het nog niet lukken (of lag dat aan de zenuwachtige mama?). Vandaag heeft Lore voor de eerste keer terug geprobeerd samen met (kalme) papa en het ging gelijk niets. Ze fietst vol vertrouwen, en kan ook al zelf starten en de helling oprijden.

Broker's Nose

Broker's Nose torent hoog boven onze wijk uit. Het kriebelde al sinds we hier zijn komen wonen om die eens te beklimmen. Erik was al 2 keer op de top geweest met zijn mtb. De eerste keer stuurde hij me trouwens een sms 'Zwaai eens, ik sta op Broker's nose' :-) Het was er voor mij echter nog niet van gekomen, want hoewel de top in vogelvlucht misschien 1 km ver is, vraagt het een stevige wandeling van 17 km om er te geraken. Te ver dus om met de kindjes te ondernemen en alleen, is maar alleen. Gelukkig stond Zuzane -mijn bushwalking buddie- ook te trappelen om eens op deze top te staan, dus spraken we samen af. De kindjes gingen het eerste stukje met ons mee en keerden nadien terug met 'nanny' Erik.

We startten de wandeling in de zon en een stralend blauwe hemel. Toen we bijna aan de top waren, begon de lucht er toch maar dreigend uit te zien en hoorden we donder in de verte. We kregen het niet over ons hart om wijs te zijn en terug te keren, dus repten ons naar de top. Toen we daar aankwamen, zagen we letterlijk de storm komen aanrollen compleet met bliksemschichten en knallende donder. Zeer spectaculair! Na een snelle foto, haastten we ons naar beneden in een hoog tempo. Dat moet ik nu bekopen met stijve benen natuurlijk, maar de berg is toch overwonnen ;-)

Leve Etihad!

Etihad vliegt 5 jaar op Brussel en dat moest blijkbaar gevierd worden met superpromoties naar 5 bestemmingen, o.a. Sydney. Dat kwam nu wel heel goed uit. Mijn zus was aan het twijfelen om af te komen in maart samen met haar man en baby Jens. Deze superprijs (591 euro/pp retour), beschikbaar net in de periode dat ze sowieso wilden afkomen, heeft hen definitief over de brug gehaald. En mijn ouders komen ook nog mee! Dat wordt hier feest in maart met veel aperitief en BBQ ;-)
Tom, jij bent mijn held van de week, nog eens merci om de link op facebook te zetten.

Spring Cycle

De 'Spring Cycle' is het fietsevenement van het jaar in Sydney, dat mochten we dus niet missen! Het was zalig om voor de verandering eens 'king of the road' te mogen zijn en op het gemakske te kunnen peddelen over de beroemde Sydney Harbour Bridge, door het Central business district, langs de haven, door buitenwijken en ook door een stuk natuurgebied met mangrove. Goed voor 50 km fietsplezier en ook wel een beetje zadelpijn ;-)

De laddertjes

De laddertjes-wandeling hier in de buurt stond al lang op het verlanglijstje, maar we durfden ze niet goed ondernemen met de kinderen. Ze stond immers omschreven als 'zwaar' en 'zeer steil, met op het einde een serie ladders om de klif te beklimmen'. Na onze trappen-training in de Blue Mountains, hebben we er ons toch maar aan gewaagd. Trappenman Korneel vond het weer de max. Hij nam de leiding op het inderdaad zeer steile parcours en in geen tijd stonden we boven!

Zwemplezier

Deze morgen kregen Lore en Korneel hun eerste Australische zwemles, elk in hun eigen leeftijdsgroepje. Ze waren beiden dolenthousiast en deden het heel goed. Korneel was -zoals te verwachten- de wildste van zijn groepje. Terwijl de juf nog aan het uitleggen was, dat we de peuters op de drijvende mat moesten zetten, was Korneel er al zelf opgeklommen en aan het demonstreren hoe je erover kon rennen. Lore was -ook zoals te verwachten- heel plichtsbewust en voerde netjes alle opdrachten uit die ze kreeg (soms met een beetje vertaalhulp van mij). Terug thuis, lag dat zwembad daar te lonken. Het water is nog steeds vrij koud (20°), maar het was buiten een lekkere 25 graden, reden genoeg dus voor Lore om eens lekker te zwemmen. Vriendinnetje Isabella werd ook opgetrommeld en zo werd een weekdag (weeral) een vakantiedag. Ja, we beseffen maar al te goed dat we lucky bastards zijn :-)

Jens

Nog eens een foto van Jens, de baby van mijn zus, wat is het toch een schatje...
Hopelijk krijg ik An en David over de brug om in het (Belgische) voorjaar te komen, dan kan ik hem eens in het echt zien en vasthouden ;-)

Lore's nieuwste truk

Lore heeft geoefend en geoefend tot ze het kon: slingeren aan de 'apenbrug', over de gehele lengte, voor minder ging ze niet!

De wereld is klein

Dat moet nu toch lukken: de buren van Erik zijn zus zijn ook voor 6 maanden in Oz (Sydney) komen wonen. Ze zijn 2 weken voor ons gearriveerd. We gingen hen vandaag opzoeken in Coogee. Bedoeling was dat we de coastal walk van Coogee naar Bondi zouden stappen. Het bleek toch een iets te ambitieus plan, zeker omdat Lore nog wat slappekes op haar benen stond na ziek te zijn geweest. Het is dus een ingekorte versie geworden, maar desalniettemin zeer gezellig!
We moesten veel groetjes doen aan Maddy, Marnix, Oona, Bent en Ella!

Een reactie plaatsen op blog

We krijgen af en toe te horen dat het niet lukt om een reactie te plaatsen op onze blog. We weten dat het inderdaad niet altijd evident is, maar dat is blijkbaar eigen aan Blogger. Op deze manier lukt het ons altijd wel om een reactie te plaatsen op een blog: Druk eerst rechts bovenaan op de blogpagina op 'aanmelden'. Meld je daar aan met je google-account (die heb je automatisch met een g-mailadres, anders kan je gratis een account aanmaken). Klik dan terug onze blog aan. Nadien is een reactie plaatsen normaal gezien geen probleem meer. En wij vinden het wel leuk om reacties te krijgen :-)

Gevederde vriendjes

We zijn hier nu 3 maanden, maar we genieten nog elke dag van de vele vogels om ons heen. Die zijn hier echt massaal aanwezig en ze vallen ook op, want ze zijn kleurrijk en/of luid. In de collage zie je een selectie van vogels die we hier heel regelmatig zien, bijna dagelijks eigenlijk. Kloksgewijs: Rainbow Lorikeets, Pelikaan, Sulphur-crested Cockatoo, Galah's, White Ibis, en onze absolute favoriet: de Kookaburra!

Hallo Moorsel

Lore heeft vandaag live kunnen babbelen met haar vriendjes van den Tinnenhoek in Moorsel. Juf Els van de derde kleuterklas had het georganiseerd gekregen met haar laptop zodat we konden communiceren via Skype, waarvoor nog eens dank!
Lore heeft er zichtbaar van genoten. Ze glunderde en is nog nooit zo lang geconcentreerd gebleven tijdens een Skype-sessie. Dat zal ze vast nog eens willen doen, want ze is natuurlijk vanalles vergeten zeggen ;-)

Speeddate met de 'Reds'

Deze morgen zijn Barbara, Jan, Jozefien en Sebastiaan (http://redsgodownunder.blogspot.com/) gearriveerd in Australie. Ze maakten een tussenlanding in Sydney voor ze verder vlogen naar hun definitieve bestemming Melbourne. Het eerste plan was dat wij een fiets van hen zouden overnemen omdat er minder kilo's bagage toegelaten zijn op de binnenlandse vlucht. Uiteindelijk is de fiets moeten achterblijven in Belgie, omdat Etihad strenger is geworden en niet langer gratis 30 kg/pp toelaat (zoals bij ons en Sabine en co het geval was). We zijn alsnog naar de luchthaven gegaan, want we keken uit naar het weerzien. Het was effe spannend, want ze waren via de transitzone naar de domestic airport moeten gaan en zaten dus al aan de gates. Wij zijn dus koelbloedig door de security gegaan zonder boarding pass, no problemo :-)
Het was plezant mekaar terug te zien en we hebben al afgesproken om samen Kerst te vieren, hier in Wollongong of bij hen in Melbourne, dat zien we nog wel.

Strand!

Zon, zee, strand en goede compagnie (onze buren), wat wil een mens nog meer?

Blue Mountains 1

Onze trip naar de Blue Mountains begon met een regendag. We lieten het niet aan ons hart komen en gingen naar de Jenolan caves. Een goede beslissing, want de grotten waren beslist de moeite waard. De gids nam ons door gangen en langs 920 treden mee diep de grot in waar we een schouwspel zagen van stalagmieten en stalagtieten in allerlei vormen en kleuren, hangende gordijnen (door Erik omgedoopt tot 'het vleeshuis' gezien de gelijkenis met dierenvellen) en de ondergrondse rivier.

We deden nog een korte wandeling ter plaatse en kregen nog een extra bonus; we zagen vlakbij een rockwallaby zitten in 1 van de steile kliffen.

Blue Mountains 2

De tweede ochtend begon mistig, maar was wel droog dus we waagden ons aan een wandeling. In de mist daalden we in de canyon af langs de 'giant stairway'. Zeer steil en zeer slipperig, maar de vallei lokte ons naar beneden met zijn regenwoud en lokroep van de vele vogels. Na een wandeling in het zeer groene boomvarenbos, slechts opgeschrikt door een bloedzuiger in Korneel zijn nek, klommen we weer naar boven langs de giant stairway. We doopten Korneel vandaag om tot 'trappenman', want hij had alle 900 tredes al afgedaald en klom ze weer bijna allemaal naar boven met zijn korte beentjes. Hiervoor mocht hij rekenen op veel bewondering bij andere (puffende) wandelaars. Boven werden we beloond voor al onze moeite met een prachtig opgeklaard uitzicht over de canyon en de bekende 'Three Sisters'. De kinderen hadden na zo'n tocht uiteraard een lekker ijsje verdiend.

Het was een geslaagde trip naar de Blue Mountains, die zeker doet verlangen naar meer!

South Coast Children's Festival

Twee daagjes festival in Wollongong waren een feest voor de kindjes: Hickory dickory rock! (liedjes en rijmpjes begeleid door een knotsgekke muzikant), Art Space (tekenen, schilderen, pastelkrijtjes, kunstwerken rijgen), muziekinstrumenten maken en erna shaken natuurlijk, dino's aaien (in het geval van Korneel: 'bang' krijsen), zich vergapen aan steltlopers, coole koeien en groene mannetjes, ...